Iran Konferenz

ایران- 40 سال انقلاب، 40 سال دیکتاتوری اسلامی و 40 سال مقاومت و ایستادگی

Dokumentation der Konferenz hier

اسناد کنفرانس بوخوم

Anfang 2019 jährte sich zum 40. Mal die Revolution im Iran. Was zunächst als revolutionäre Bewegung begann, die den Sturz des Schahs, Freiheit, Demokratie und soziale Gerechtigkeit forderte, endete mit der Etablierung der islamistischen Diktatur. Mit der Machtübernahme von Ayatollah Khomeini begann die systematische politische Verfolgung von Menschen, die sich für Demokratie und Freiheit einsetzen. Diese Repression hat bis heute Bestand. Aus diesem Anlass hat die Medizinische Flüchtlingshilfe Bochum iranische Aktivist*innen, Überlebende, Angehörige von Opfern, und andere Zeitzeug*innen eingeladen, um Menschenrechtsverletzungen und Proteste der vergangenen 40 Jahre vorzustellen, an die Opfer zu erinnern und die Schuldigen zu benennen. Die Konferenz ereignet sich aber auch in einer Zeit verstärkter internationaler Aggression der USA und Saudi-Arabiens gegen den Iran, die Gefahr läuft, das Land unversehens in ein Schlachtfeld zu verwandeln. Wie kann vor diesem Hintergrund ein selbstbestimmter Wandel des Iran, hin zu einer emanzipatorischen Demokratie mit friedlichen Mitteln herbeigeführt werden?

اوائل سال 2019 انقلاب ایران وارد 40 سالگی خود شد. جنبشی که ابتدا با حرکتی انقلابی شروع و به سقوط شاه منجر شد و خواستار آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی بود، در پایان به یک دیکتاتوری اسلامی ختم شد. با تصاحب قدرت توسط آیت الله خمینی، پیگرد سیاسی و سیستماتیک آنانی که خواهان دمکراسی و آزادی بودند شروع شد. این سرکوب تا امروز همچنان ادامه دارد. به همین مناسب انجمن یاری رسانی پزشکی به پناهجویان شهر بوخوم برخی فعالین ایرانی، جان به دربردگان از زندان و شکنجه، بازماندگان و خانواده های آنان و شاهدین را دعوت کرده است تا امکانی فراهم شود که به نقض حقوق بشر در40 سال گذشته نگاهی انداخته، خاطره قربانیان گرامی داشته شده و از جنایتکارن نام برده شود. کنفرانس در شرایطی برگزار می شود که سیاست تهاجمی ایالات متحده آمریکا و عربستان سعودی برعلیه رژیم ایران این خطر را ایجاد کرده که ناخواسته این کشور به یک میدان جنگ تبدیل شود. با چنین پیش زمینه ای سوال این است که چگونه می شود تغییری در جهت یک دمکراسی مشارکتی بر اساس خواست مردم ایران، با روش های مسالمت آمیز شکل بگیرد؟